18 segundos. Algo menos que o que dura unha carreira de 200 metros. É o que tarda en lerse este parágrafo e o seguinte. Pois ese tempo é o que vai ter a gran industria española na poxa de interrumpibilidade para poder conseguir levar un bloque de 90 MW ou un de 5 MW.
Así de complexas púxolles as cousas o secretario de Estado de Enerxía, Alberto Nadal, a empresas da talla de Alcoa, Asturiana de Zinc, Ferroatlántica, Arcelor e Celsa, as cinco grandes compañías que loitarán polos bloques de 90 MW na próxima poxa de interrumpibilidade.
E como é isto? Este mércores, o Goberno, a través do Ministerio de Industria, publicou no BOE a Resolución de 7 de outubro de 2016, da Secretaría de Estado de Enerxía, pola que se aproba o calendario e as características, para a tempada eléctrica 2017, do procedemento competitivo de poxas para a asignación do servizo de xestión da demanda de interrumpibilidade regulado na Orde IET/2013/2013, de 31 de outubro.
Na devandita resolución o Ministerio pegou un recorte sen previo aviso ao prezo de saída da poxa. Concretamente, reduciu o prezo de saída dos bloques de 90 MW en 30.000 euros por MW. Pasou de 340.000 a 310.000 euros por MW. Así, polo pronto, o recorte é de 2,7 millóns por cada bloque.
No caso dos bloques de 5 MW, a contía que baixa é maior. Uns 40.000 euros por MW, pasando de 200.000 euros a 160.000 euros por MW. Un recorte por bloque do 20%.
Pero, por que falamos de 18 segundos para gañar 25 millóns? É o tempo que o axente de cada planta industrial que loita por levar a poxa ten para poder lograr o mesmo prezo que na poxa do ano pasado.
Vaiamos por partes. O sistema de poxa di que o chanzo de baixada de prezo será de 1.000 ?/MW. Pero o que se descoñece é o verdadeiro formato da poxa. Cando se vai a iniciar a poxa, os axentes colócanse nunhas cabinas individuais onde teñen un botón que só se utiliza no caso de non seguir estando na mesma. É dicir, cando cree que o prezo xa é demasiado baixo. Ao final o que non pulsa é o que leva o bloque.
Xa de seu o sistema é bastante tenso. Pero agora vén o bo. Desde que se inicia a poxa, cada segundo baixa o prezo os 1.000 euros por MW que di a norma. Por iso, agora as empresas terán aproximadamente uns 18 segundos para decidirse por seguir ou non na poxa, se queren obter o prezo medio por MW que se obtivo na anterior poxa.
Na poxa para o exercicio de 2016, o prezo dos bloques de 90 MW foi de 292.000 euros por MW. É dicir, 18.000 euros menos que o prezo de saída que acaba de pór sobre a mesa o Ministerio de Industria. A 1.000 euros por segundo, saen os 18 segundos. O ano pasado, polo menos tiveron 30 segundos máis, pasaron 48 ata que se decidiron por saírse da poxa.
Se este tempo de 48 segundos levase á próxima poxa o prezo sería tan baixo que sería de só 262.000 euros por MW. O caso é que en 18 segundos xóganse todo o ano 2017. En 18 segundos gañan 25-26 millóns de euros por bloque de 90 MW. A presión é máxima para a gran industria, que seguramente se quedou de pedra ao ler a resolución e vexa como o Ministerio lles pon pedras no seu camiño.
Pois todo isto tamén lle sucederá ao resto de industrias, a papeleira, a química, a cerámica, etc, que acoden á poxa para levar os seus correspondentes bloques de 5 MW. O tempo redúceselles tamén bastante. Neste caso, para obter os 135.000 euros por MW de 2016 só poderán deixar pasar 25 segundos.
Con todo iso, o próximo 14 de novembro dáse inicio á poxa á que terán que ir ben preparados os axentes das compañías, con varias estratexias no peto porque non serán o mesmo as primeiras poxas que as últimas, os prezos serán distintos. E neste caso, xa se sabe, mellor non quedar fóra. E se non que llo digan a Alcoa.
A tensión será máxima como a que se vive nunha ruleta rusa.
Por certo, o tope máximo que vai comprar Rede Eléctrica é o fixado de 550 millóns de euros. O ano pasado deixárono en 502 millóns. Se finalmente póxanse o mesmo número de bloques (8 de 90 MW e máis de 400 de 5 MW) será difícil que se alcancen os 500 millóns. Iso que se aforra o consumidor. Pero ollo, que ao reducir tanto o prezo de saída, agora poderíase dar máis cabida a novos bloques na oferta. Pero para iso haberá que esperar a que se publique a resolución.
Un xeito máis de provocar a deslocalización do sector industrial do estado. Un xeito máis de facer "Marca España"
Un xeito máis de provocar a deslocalización do sector industrial do estado. Un xeito máis de facer "Marca España"
Fonte: El Periódico de la Energía
No hay comentarios:
Publicar un comentario