Pois o que se agardaba aue ía a ser o grande revulsivo para a economía galega, vai acabar sendo un fiasco.
Hoxe aparece en Faro de Vigo, unha interesante reflexión sobre do tema, escrita por Julio Pérez:
 |
| Foto: Xornal de Galicia |
Até a propia Consellería de Economía e Industria, encargada do macroconcurso eólico, admite as "dificultades" que rodean a repartición dos 2.325 megawatts (MW) pendentes tras a paralización da tamén controvertida poxa do bipartito. A Xunta exhibe as candidaturas das 90 empresas que participan e unha demanda que multiplica por sete a oferta como un motivo de éxito ante as limitacións no financiamento dos parques e "a inseguridade tarifaria". Co prazo para a revisión das solicitudes xa en marcha, grandes promotores avisan de que a todos eses problemas, alleos ao propio proceso, engádese a falta de concreción en varios dos criterios que se terán en conta para valorar as súas propostas e, mesmo, da "picaresca" en moitos dos plans industriais, a parte dos proxectos que máis peso terá nas puntuacións.
Pouco teñen que ver as cantidades que cada participante solicita en comparación cos miles de megawatts que algunhas das compañías líderes en enerxía tentaron rabuñar na admisión a trámite impulsada na lexislatura pasada. Esta vez, segundo confirman fontes próximas ao concurso e no sector, a media rolda os 300-400. Unha das claves está na esixencia de acompañar a petición cun aval de 20.000 euros por cada megawatt, até un máximo de sete millóns de euros, para garantir a solvencia das ofertas. De feito, a orde que regula o concurso inclúe tamén un reforzo dos requisitos para que as empresas xustifiquen que teñen suficientes recursos propios e que a súa contabilidade interna non suporá ningún obstáculo no futuro. Aínda así, é practicamente imposible que un candidato logre facerse con toda a potencia que pide. Nin sequera se a súa petición queda por baixo dos 350 *MW de máximo que a mesa de valoración pode conceder a unha mesma compañía. Aí comezan as incógnitas que estes días *merodean no sector.
Porque moitas das solicitudes vinculan o seu plan industrial á obtención dun determinado número de megawatts. E se non é así? Se a concesión de potencia é menor, ou moito menor? Algo que xa ocorría no outro concurso. Por iso, os populares apostaron por incluír a "monetarización" dos investimentos, para que en casos así o gañador poida entregar a parte proporcional que corresponda do orzamento do plan industrial, en función do propio baremo co que se resolveu a solicitude, ao fondo público de capital risco Sodiga e que sexa directamente a Xunta a que se encargue de buscarlle unha aplicación en proxectos "iguais ou de análoga natureza". "Polo que sabemos, hai candidatos que están a presentar ideas que saben de antemán que non se van a poder realizar e que condicionan a practicamente toda a cantidade de potencia que piden", alerta o máximo responsable na comunidade dunha das firmas de referencia no negocio do vento. "Ao final todos nos coñecemos, sabemos o que hai e, efectivamente, hai plans industriais surrealistas, pero que a efectos obxectivos, aplicando directamente a orde do concurso, poden quedar entre os beneficiarios", engade outro.
A mesma queixa repítese entre outros promotores. "A monetarización é moi perigosa", insiste o xefe técnico doutra das grandes firmas que se presenta. Cunha oferta impactante no papel, que leve unha partida millonaria e unha previsión elevada tamén de empregos a crear, a nota do proxecto dispárase. A orde que fixa as condicións da repartición eólica prima ademais o calendario do plan industrial, cunha mellor valoración ás propostas que o poñan en marcha antes da construción dos parques de aeroxeradores que lles toquen. "Con iso está a xogar moita xente", apuntan no sector. "É como o mus, un órdago á grande sabendo que vas de farol", compara un experimentado promotor. A "picaresca" da que falan está en que unha vez que o proxecto pase a criba e resulte adxudicado con, seguramente menos megawatts dos que quería, a compañía pode optar á monetarización para evitar o desembolso de todo o investimento industrial, co importante matiz de que nese caso non terá que entregar o diñeiro en función dos prazos que marcara no plan.
A orde establece que o ingreso en Sodiga realizarase un mes despois desde que entre en funcionamento o parque. "E todos sabemos ?resumen un dos candidatos? que as instalacións tardarán anos en estar operativas". "A marxe que haberá para reclamar é 0", avanzan no sector. Aínda que coa polémica do primeiro concurso aínda recente e, aínda que menos, a elevada concorrencia do segundo asalto, ninguén descarta outro aluvión de recursos. "Os criterios para a avaliación son complexísimos", sinalan varias das compañías. "Un 45% da puntuación pode ser máis ou menos obxectiva ?concreta un dos participantes?. Pero o 55% restante é tan aberta que non sabes absolutamente ao que aterte".
Algo tan sinxelo como o que a Xunta considera estratéxico ou non para a economía centrou as críticas no negocio cando saíu a normativa da repartición e aínda hoxe mantense como o gran interrogante. Particularmente, varios promotores preguntaron na Xunta, e varias fontes aseguran que a patronal eólica galega tamén o fixo, sen ter unha resposta concreta. "En función diso, van multiplicar o teu plan industrial de forma diferente", lembra un empresario. "Entre isto e o canon, imos subvencionar os orzamentos da Xunta", ironiza outro.
E coa incerteza da rendibilidade que terán os futuros parques e a data da súa construción. O borrador para as novas primas á eólica que corre de man en man entre os promotores apunta a uns 77 euros por megawatt até as 2.600 horas de produción anual. Os que teñan máis, cobrarían uns 50 euros. Un prezo que choca de fronte coa actividade eólica en Galicia, a zona con mellor calidade de vento e máis horas por cada recinto. En todo caso, haberá que esperar á decisión final do Ministerio de Industria, e aos obxectivos que fixe tamén para o desenvolvemento de nova potencia. O rexistro de preasignación, requisitio indispensable para optar á retribución pública da enerxía producida, está esgotado até 2013 e hai unha lista de espera de 4.000 MW. No sector dan por feito que os parques do concurso son "inviables" antes de 2015 e que a maioría se dilatarán até "2017 e 2018". "Estivemos traballando meses a cegas e aínda o estamos", conclúe un empresario.
Fonte: Faro de Vigo
