Recortes ao sol

Non nos esquecemos dos "recortes ao sol". Por unha vez na primeira cadea española, fan referencia á desfeita destes anos. 
   

                        style="height:20px;width:auto;background: transparent;padding:0;margin:0;"
                src="http://img.irtve.es/css/rtve.commons/rtve.header.footer/i/logoRTVEes.png">             style="color:#333;font-weight:bold;" title="Repor - De espaldas al sol - avance"
            href="http://www.rtve.es/alacarta/videos/programa/repor-deespaldasalsol-21122014ok-avance/2917771/">Repor - De espaldas al sol - avance

Novos peaxes de acceso

CAMBIOS NAS PEAXES DE ACCESO 

Ven de publicarse no BOE, a CIRCULAR 3/2014 de 2 de xullo, da CNMC, pola que se establece a metodoloxía para o cálculo das peaxes de acceso á rede.

Non é obxecto deste artigo analizar dita metodoloxía, que está cargada de aspectos técnicos e políticos, senón a de dar conta doutros aspectos moito máis relevantes para os consumidores, polo menos, nun primeiro termo.

Esta Circular vai ter unha importante influencia nas subministracións de electricidade, especialmente nalgúns usuarios como os actuais accesos 3.1A de alta tensión, isto é a empresas con consumos elevados, e moitos servizos públicos, como a depuración de augas, ou grandes bombeos.

CHANZOS DE TENSIÓN E POTENCIA

Actualmente o REAL DECRETO 1164/2001, de 26 de outubro, polo que se establecen tarifas de acceso ás redes de transporte e distribución de enerxía eléctrica. 

A circular 3/2014 modifica estas, do seguinte xeito:

O cambio máis importante é a desaparición dos accesos 2.1A e 3.1A, para pasar a 2.0TD e 6.1TD respectivamente. Todos aqueles servizos con potencia inferior a 450 kW en alta tensión, pasan a ser 6.1TD, tarificando en seis períodos.

PERÍODOS HORARIOS

Os diferentes períodos establecidos para facturar potencia e enerxía activa, establecéronse na Orde ITC 2974/2007 de 27 de setembro con algunha modificación posterior, principalmente na ORDE ITC/3801/2008, de 26 de decembro.

As cores que uso no texto : vermello significa punta (P1 en accesos de 6 períodos), co maior custo unitario; verde, significa val (P6 en accesos de 6 períodos), co menor custo unitario. Entre ambos, o resto de cores e nomenclaturas (chairo ou P2-P5.)

Acceso 2.0DHA e 2.1DHA ( Nova 2.02TD)

NON sofren cambios dende o punto de vista dos períodos horarios, pasando a denominarse ambos os 2.02 TD.

Acceso 2.0DHS e 2.1DHS ( Nova 2.03TD)

SI sofren cambios, pasando a denominarse 2.03TD. (Tarifa de acceso para o vehículo eléctrico)

Na tarifa 2.03TD ademais dos festivos nacionais non substituíbles, engádese o 6 de xaneiro.

Acceso 3.0A (3.0TD)

O acceso 3.0A tamén sofre cambios.

[2] Na tarifa 3.0TD ademais dos festivos nacionais non substituíbles, engádese o 6 de xaneiro.

Acceso 3.1A (6.1TD)

O Acceso 3.1A é o que sofre cambios de maior calado.

Na tarifa 3.1Aos festivos son os nacionais non substituíbles unicamente.

Desaparece o Acceso 3.1 como tal, incluíndose devanditas subministracións na antiga 6.1A. Ademais, cambia a definición dos períodos horarios do antigo acceso 6.1A, ao pasar a 6.1TD.

Desta maneira, os días e horas quedan da seguinte maneira:

Os fins de semana e festivos nacionais non substituíbles, máis o 6 de xaneiro son P6 as 24 horas do día, durante todo o ano.

Acceso 6.XA (6.XTD)

Tamén sofre cambios na definición dos períodos horarios.

Actual

Os días laborables, que son os que se modifican, presentan a seguinte distribución.

A distribución é a que xa se indicou no apartado anterior (3.1 Á 6.1TD.)

Os fins de semana e festivos non substituíbles non varían neste.

CONSECUENCIAS PARA O CONSUMIDOR

No momento de entrada en vigor da nova definición de períodos horarios, potencias de acceso, etc. derívanse unha serie de consecuencias para o consumidor.

1) Cambio nas condicións contractuais de facturación. Isto implicará a rescisión dos contratos, aínda que se establecerá un período transitorio.

2) Se se xestionan os consumos para realizalos en horas máis económicas, haberá que volver reformulalo para acomodalo aos novos períodos. A repercusión económica pode ser importante nalgúns casos.

3) Cambio radical en a metodoloxía de facturación do termo de potencia no acceso 3.1A.

1. Na 3.1A factúrase en base á potencia máxima rexistrada en cada período de facturación (un mes, habitualmente). En caso de superar a potencia contratada (aínda que só sexa unha vez), a penalización computa polo período de facturación completo.

2. Na 6.1 ¡TD, a facturación do termo de potencia depende da curva de carga: factúrase toda a potencia contratada e os excesos de potencia penalízanse de forma individual, en base o número de veces e a contía en que se supera a potencia contratada.

4) Imposibilidade para contratar libremente a potencia no acceso 3.0A en cada período. Agora haberá que acollerse á regra da potencia crecente (P1< P2 > P3), do mesmo xeito que nos accesos en alta tensión.

FALANDO EN PRATA

Estas novas regras de xogo, van provocar cambios moi importantes, principalmente para aqueles subministros que non se poden xestionar segundo os horarios dos períodos de facturación, poño por caso, un centro de saúde, unha casa da cultura, etc.

Máis vehículo vehículo eléctrico, abaratando a tarifa tipo 2, con tres períodos de discriminación, ao incorporar case 4.000 horas ao ano en P3.

Agora so falta que o vehículo eléctrico sirva para circular, e xa temos feita a cuadratura do circulo.

As PEMEs máis afogadas. No caso das tarifas actuais 3.0A, increméntanse en 972, o número de horas punta (P1) , diminuíndo tamén as horas en período chairo (P2). Consecuentemente as horas en val (P3) increméntanse en 976.

Na actualidade os períodos horarios non se vían afectados polo carácter do día da semana, festivo ou non. Agora estes días festivos, pasan a ser P3 nas súas 24 horas.

Coido que este feito, pouco lle vai importar á pequena empresa, especialmente aos comercios, que vai ver incrementada a tarifa aproximadamente nun 15%, posto que os festivos normalmente está pechada, e pasan de catro horas en P1, a oito!!!

Todos coa alta tensión.

Pero sen dúbida algunha, o cambio máis importante e nas actuais tarifas 3.1A, os cambios presentados farán que se abarate considerablemente o seu peaxe de acceso, e en consecuencia, a tarifa final.

Sen dúbida este feito vai mellorar a competitividade das empresas que están neste grupo tarifario, pero pola contra suporá que o sistema eléctrico recade menos por peaxe, incrementando o “déficit de tarifa”, que ao final, pagamos entre todos.

 O fomento do emprego, a cargo dos salarios dos traballadores. Viva el vino!!!

Algo está a cambiar, pero non por lestes lares

A opinión de Jeremy Rifkin sobre o autoconsumo.

É só cuestión de tempo. Ás enerxéticas vailles chegar o seu San Martiño. Xa non poderán seguir observando fenómenos do pasado como “Napster” sabendo que o que pasou á industria musical non lles pasará a eles. Estamos ante o principio do fin dos seus modelo de negocio e non hai volta atrás. «Se non me cren, miren Alemaña», afirma o economista Jeremy Rifkin.

«Puxeron en marcha o plan máis ambicioso até a data para empezar a transición da segunda revolución industrial, a do petróleo e os hidrocarburos, á terceira revolución industrial, a da internet nas cousas e os prosumidores», defendeu onte á noite nun relatorio ofrecido na Fundación Rafael Del Pino, en Madrid.

O pensador estadounidense referíase a Energiewende, o plan que o goberno alemán presentou en 2010 co obxectivo de reducir as emisións nun 90% e conseguir que o 60% das fontes enerxéticas do país sexan renovables en 2050.

Fonte da imaxe: http://www.autovoltaica.com/blog/

Para conseguilo, o goberno puxo o esforzo en facilitar que os cidadáns tomen a iniciativa. Hai subvencións para instalar paneis solares e exencións fiscais para crear cooperativas que xestionan esta creación de enerxía. Pero sobre todo investimentos que prometen superar o billón de euros na construción dunha rede que permita xestionar esta transición. A nación xermana xa xera o 20% das súas necesidades destas fontes e pronto esa cifra suporá o 30% do total.

Nalgunhas zonas concretas do país, os resultados están a ser impresionantes. «O pobo bávaro Wildpoldsried, cunha poboación de 2.600 persoas, foi máis aló do espírito de Energiewnde: a localidade produce tanta electricidade do vento e a luz do sol que gaña 5 millóns de euros ao ano vendendo o seu excedente á rede eléctrica», explicaba un artigo da revista The National Interest.

«Non estou a falar de suposicións. É algo que está a pasar aquí e agora. O seguinte é China, que investirá 82.000 millóns de dólares en crear unha rede que permita ás persoas xerar a súa propia enerxía», dixo Rifkin.

Para reafirmalo o académico apoiouse nun artigo publicado en The New York Times o pasado 13 de setembro que non fai máis que ratificar o que pensa. A reportaxe revela os problemas que están a ter as eléctricas tradicionais para adaptarse a esta novo paradigma en Alemaña. Algunhas xa están a sufrir grandes perdas como é o caso de RWE.

En California a capacidade de adaptación das startups supón unha competencia feroz ás grandes eléctricas. Os seus novos rivais están chegado dos lugares máis inesperados. «En novas barriadas que están a ser edificadas pola construtora Lennar en California, os compradores que se mudan a unha casa nova automaticamente reciben un panel solar no seu tellado. A compañía adoita manter a propiedade sobre os paneis e asina contratos de 20 anos para vender aos donos de casa a enerxía xerada nos seus teitos cun desconto do 20% fronte aos prezos das enerxéticas locais», di o mesmo artigo. Algúns estados, frustrados pola lentitude do goberno federal, están a optar por tomar as súas propias medidas. California traballa xa para conseguir que máis do 30% da súa enerxía sexa destas fontes.

Se a isto unímoslle que internet das cousas permitirá conectar os nosos dispositivos a unha rede intelixente, o negocio das eléctricas estará máis ameazado aínda. «Ti poderás escoller cando queres que o aparello se nutra da rede e cando non. En momentos de picos de prezo, cando as eléctricas obteñen a maior parte dos seus beneficios, podes programalos para que se desconecten e pasen á rede hiperlocal», explicaba Rifkin.

Que pasará entón coas eléctricas?

Fonte da imaxe: 3M   © 3M. All rights reserved

«Non desaparecerán por completo. Teñen que situarse neste novo mercado ofrecendo analítica e solucións para optimizar todo isto», di o estadounidense. Non o terán fácil. Empresas como Cisco, Google e Apple levan anos investindo neste sector.

Os seus servizos seguirán sendo necesario en eses momentos nos que a demanda das renovables fraquea debido á dificultade que aínda existe para almacenar a enerxía eólica e solar. «Pódense buscar fórmulas para pagar ás enerxéticas para que teñan ás plantas convencionais en standby para eses momentos nos que o vento non sopra e o sol non brilla», afirma o mesmo artigo de The New York Times.

Non todos están tan convencidos do suposto milagre alemán. En agosto, o Wall Street Journal sacou un duro artigo no que revelaba as sombras do plan teutón. Segundo o diario, os prezos subiron moito e xa hai bastantes empresas que se están reformulando o seu futuro no país. Tampouco se logrou amornar polo momento as emisións de carbono que seguen a niveis similares a anos anteriores, afirman.

Rifkin cre que estás críticas só ven o agora e esquécense do que virá. «Nos anos 70 xerar un watt de enerxía solar custaba 70 dólares. Hoxe custa 60 céntimos. A lei de Moore acabará facendo que o custo sexa practicamente cero». Xunto a isto, a demanda alemá ha contribuído a baixar os prezos e o interese dos fabricantes chineses para que estas tecnoloxías sexan cada vez máis baratas e competitivas.

E aquí é onde está o quid da cuestión do novo libro de Rifkin Asociedade de Custo Marxinal Cero. No momento no que producir algo custa practicamente nada, as regras do xogo capitalista cambian por completo. «Algo que os economistas non lograron prever».

É o que pasa cando miles de estudantes se apuntan a cursos gratuítos online cos mellores profesores do mundo «e a persoa que pagou 60.000 dólares para a súa matrícula pregúntase que está a facer» ou cando «miles de mozos empezan a fabricar un sen fin de cousas con impresoras 3D». Todos están conectados. Moitos comparten o que fan e aprenden. O custo de adquirir este coñecemento é practicamente nulo. Cando engadimos internet das cousas á ecuación as posibilidades multiplícanse.

«En Ann Arbor hai pouco saíu un estudo que dicía que sería posible desfacerse do 80% dos coches da cidade sen que iso afectase a mobilidade se se optase por compartir vehículos sen condutor. Os mozos cada vez están menos interesados en ter un coche pero si están interesados en compartir. Non lles importa Adam Smith e moitos nin coñecen a súa existencia. Queren vivir doutra maneira».

Pero se estamos a falar de que haberá menos coches e menos produtos debido a estas novas eficiencias, que pasará coa economía? como se poderán soster países enteiros que teñen millóns de persoas empregadas neste traballo?

Para Rifkin, que xa tratou os efectos da automatización do traballo no seu libro “The End of Work”, a creación da terceira revolución industrial será unha gran fonte de emprego. «Durante os próximos 30 anos teremos unha cantidade impresionante de traballos para crear esta rede. Unha vez que isto estea acabado será máis complicado. Moitos seremos máis libres para seguir outro tipo de traballos. Para tentar mellorarnos como seres humanos. Para seguir outros propósitos en lugar de estar atrapados en traballos rutineiros e repetitivos».

En todo isto, erixirase un sector crave para o futuro e que será o que máis creza. «O emprendemento social. Os traballos e empresas que solucionan problemas sociais. Algunhas estarán creadas para gañar diñeiro, outras non, e moitas seguirán un modelo mixto de financiamento».

Os datos son inequívocos, segundo di. «A resposta está na sociedade civil, nas organizacións sen ánimo de lucro que atenden aquelas cousas que xeramos e compartimos en comunidade. En termos financeiros, o mundo da ONG é unha forza poderosa. Os seus ingresos creceron nun 41% de 2000 a 2010, duplicando o crecemento do PIB. En 2012 este sector acapara o 5,5% do PIB en EEUU», afirmaba na presentación do seu libro que escribiu en The New York Times. Isto sen contar o auxe da economía colaborativa que frecuentemente entra neste terreo.

«Tampouco me vale a crítica que son parasitos do diñeiro público. Un estudo recente mostra que máis do 50% dos ingresos chegan doutras fontes que non son gobernamentais en EEUU. Moitas empresas conseguen unha gran parte dos seus ingresos do estado, así que non están en posición de criticar», ironizaba Rifkin. «É o único sector que creceu e xerou emprego de maneira continuada mentres os sectores tradicionais mantéñense estancados».

«O fracking é unha quimera»

Mentres que en Alemaña soben os prezos enerxéticos, EEUU pasa por un momento doce en canto a prezos da electricidade. O fracking contribuíu a unha nova febre de ouro que encheu o país de gas natural barato axudando a reducir a súa dependencia do petróleo de Medio Oriente. Isto, con todo, é un espellismo que pronto se acabará, en opinión do tecnólogo. «Xa hai sinais de que é unha burbulla a piques de estalar. Cada pozo só ten 18 meses de vida. Estamos muxindo esta fonte de enerxía pero en 2020 comezará a estancarse e entón que?».

En referencia ao estado español, Rifkin mostrouse decepcionado de que o goberno abandonase a carreira para reconverter as súas fontes enerxéticas. «Aplaudo que o voso presidente aposte por unha maior colectividade pero con ADSL e mellor Wifi non é suficiente».

«O futuro será mixto. Convivirán as dúas partes. O papel da economía de mercado capitalista reducirase radicalmente e o demais estará ao servizo da terceira revolución industrial. O planeta agradeceránolo. É a única maneira que temos de evitar que o problema do cambio climático acabe sendo unha catástrofe. E no peor dos casos lévenos á extinción».

E se as empresas e os gobernos sabotan este cambio como pasou co autoconsumo en España? «Non poderán facelo. Tentouse frear a revolución empezada por Napster por todos os medios e non o conseguiron. É imparable».

Agardemos que os vaticinios de Rifkin e cumpran, e que aínda que sexa por arrastre, o Estado Español teña que sumarse a esta marea imparable.

Fonte: Yorokubu  Agradecemento especial a  MARCUS HURST

Guerra en el Gobierno por los 300 millones del canon del agua para las eléctricas - elEconomista.es

Guerra en el Gobierno por los 300 millones del canon del agua para las eléctricas - elEconomista.es:



'via Blog this'

Electricidade. Sube, sube, sube.....

Dende que se publicou o primeiro borrador que regula a tarifa PVPC, antiga TUR, veño vaticinando unha escalada de prezos, no mercado diario, que repercutirían directamente en dita tarifa PVPC.

Isto no é porque eu teña superpoderes, ou xogue a ser un mentalista, abonda con tirar de hemeroteca, e ver cal foi, no ano 2009, a resposta do mercado á implantación da Tarifa de Último Recurso (TUR).

O xogo do oligopolio eléctrico, está moi claro. As mesmas empresas que son as responsables de comercializar a tarifa regulada (PVPC) teñen copado un 80% do mercado doméstico, e tamén comercializan en mercado libre.

Este xogo é permitido, e nalgún caso promovido polo propio ministerio de industria

Por que motivo, sen unha regulación firme e clara, estas compañías ían permitir un prezo diferente na tarifa PVPC, e no mercado libre?

Non ten sentido, eles controlan o Pool, e é o propio Pool quen fixa o PVPC. Branco e en botella...

Aínda así, podemos pensar que a escalada de prezos que ven a experimentar o Pool nos últimos meses, obedece a causas “normais”, como a estacionalidade ou a propia demanda; vexamos pois.

Os primeiros meses do ano foron excepcionalmente bos con respecto aos prezos da electricidade: tivemos abundantes choivas e ventos que mantiveron baixo control o mercado almacenista (afundíndoo puntualmente en determinadas ocasións), pero dende Maio as cousas cambiaron e estamos en plena carreira de prezos alcistas!

Comportamento de OMIE (Pool) respecto de eventos. Fonte: ANAE

Os prezos do PVPC de Maio foron uns 16,9 % superiores aos de Abril, mentres que no mercado Spot (OMIE) a diferenza foi máis drástica aínda, subindo un 61,1%.

Unha vez máis, demasiadas coincidencias

A razón desta impresionante suba témola no mercado almacenista e na indispoñibilidade coincidente no tempo dunha importante cantidade de carga base:

> O pasado 3 de Maio desconectouse a central nuclear de ASCÓ I para a súa 23ª carga de combustible. Esta é unha parada programada e planificada e deixou fora de dispoñibilidade 1 GW de carga base ao sistema. A día de hoxe (9/06) aínda non se reconectou.

> O pasado 23 de Maio desconectouse a central de Trillo para a súa 26ª carga de combustible. Tamén se perderon 1 GW de carga base e até finais de Xuño non se prevé a súa reconexión.

Entre as dúas centrais paradas, deixáronse de producir uns 1.500 GWh por esta tecnoloxía.

> En maio definitivamente pechouse a billa da enerxía hidráulica e a produción descendeu nada menos que un 44,5% pasando dos 4.576 GWh de Abril a tan só 2.540 GWh de Maio, isto é outros 2.036 GWh non consumidos por esta tecnoloxía.

O oco deixado por estas indispoñibilidades supliuse principalmente con tecnoloxía de Carbón, máis barata que o uso do Gas Natural nos ciclos combinados pero que xera uns niveis de emisións prexudiciais para o medioambiente moi altos, como así denunciou recentemente WWF: o incremento de CO2 con respecto ao mesmo mes de Maio de 2013 foi dun 32,5% aumentando tamén moi notablemente outro tipo de contaminantes como o SO2 (Dióxido de Xofre) e os NOx (óxidos nitrosos).

Evolución da xeración de electricidade. Fonte REE

A produción eólica, a outra gran tecnoloxía capaz de modificar substancialmente os prezos almacenistas, para os meses de Abril e Maio foron moi similares.

O certo é que os meses estivais que se aveciñan son nos que, estatisticamente, increméntanse os prezos da electricidade ao coincidir con épocas de menor produción eólica e hidráulica, pero o cambio ocorrido de Abril a Maio foi demasiado brusco e máis vendo que houbo practicamente o mesmo recurso eólico e hidráulico (a porcentaxe de producible hidráulico a finais de Abril era do 77,4% mentres que o de finais de Maio era o mesmo 77,4% !).

O que está a ocorrer no mercado almacenista é moi siemellante ao que pasou en decembro do 2013, feitos que a CNMC prometeu esclarecer mediante unha investigación e posterior informe, aínda sen ver a luz 6 meses despois.

Non máis coincidencias.

Merece que nos preguntemos porque non se programan as recargas nucleares, de xeito que non se coincidan as paradas de diferentes centrais; así como un maior control sobre o producible hidráulico para que non haxa estes cambios tan abruptos, habendo producible e ademais coincidindo con outras indispoñibilidades.

A reforma pendente do mercado almacenista que ten pendente realizar o goberno, sería un marco idóneo para incluír esta solicitude, outorgando os poderes necesarios para iso a Rede Eléctrica, o Consello de Seguridade Nuclear, as Confederacións Hidrográficas, pequenas comercializadoras, cooperativas de consumidores de electricidade, ou calquera actor implicado e pondo como premisa principal, o menor prezo posible do mercado almacenista.

Visto isto, non podemos máis que constatar a desprotección do consumidor diante dos poderes oligopólicos. E cando falo de consumidores, non me estou a referir so aos domésticos. PEMEs, comercio, explotacións agrícolas... en definitiva, todo o país está sufrindo a tiranía das eléctricas, namentres o ministro Soria, e o mesmo Rajoi, miran para outro lado.

Pero que ninguén se preocupe, o xoves 12, empeza o mundial!!

Agradecementos: Francisco Valverde. Suelo Solar

Sobre as mentiras do concurso eólico

Arqueoloxía da mentira

Lembran os lectores e as lectoras aquel famoso concurso eólico do bipartito?  Se cadra xa non... pasaron cinco anos e os ventos sopraron tan forte que deixaron Galiza desfeita por unha dereita insensíbel e totalmente antigalega. Se xa a memoria comeza a refrescarse,  retomemos a imaxe do Feijóo candidato construíndo a grande mentira sobre o eólico e facendo dela parte dunha precampaña electoral na que todo valía, todo.

"O grande pecado daquel concurso foi mudar o modelo fragiano de expolio dos recursos naturais galegos por empresas estranxeiras -até un 90% no sector eólico- por un modelo baseado na participación pública". 

O grande pecado daquel concurso foi mudar o modelo fragiano de expolio dos recursos naturais galegos por empresas estranxeiras -até un 90% no sector eólico- por un modelo baseado na participación pública. Seguramente non sería un concurso perfecto mais buscaba que as posibilidades enerxéticas da nosa terra repercutiran na mesma. Efectivamente grande pecado. De feito o entón deputado e hoxe Director xeral de enerxía, Bernardo Tahoces, afirmaba cousas como a seguinte e que recolle o diario de sesión do Parlamento: “ (…) vostedes apostan por parques eólicos, parques eólicos nos que se desenvolverá proxectos industriais complementarios, pero proxectos industriais que serán desenvolvidos precisamente no territorio, no lugar, onde estes parques eólicos están radicados. Na súa consecuencia localismo, pequena dimensión, pouca rendibilidade social e pouca rendibilidade económica”.
Fronte ao modelo apegado ao territorio chegou o modelo Feijóo. O modelo apegado ás grandes eléctricas. Esas que teñen grandes portas xiratorias para a xubilación de políticos do bipartidismo estatal, esas mesmas que teñan portas moi estreitas para os que non poden pagar as facturas e sofren cortes de luz sen piedade. O modelo de Feijóo supuxo unha lei no 2009 e un posterior concurso eólico, mais o que realmente significou foi a absoluta paralización do sector. Este tiña en 2008 2.973 MW de potencia instalada, só superada por Castilla-La Mancha con 3.142 MW. Cinco anos despois Galiza tamén é superada en potencia instalada por Castilla-León. Aínda sendo máis eficiente o sector en Galiza porque hai máis vento, tamén nestes cinco anos Galiza perdeu posicións. Xa que logo, no grupo dos catro territorios con máis potencia eólica instalada -máis de 3.000 MW- Galiza é que a menos medrou desde 2008. Os datos son escandalosos, consecuencia directa de que nestes cinco anos tan só se autorizaron tres parques que suman un total de 60 MW, e mantivéronse nin máis nin menos que case 400 MW autorizados sen construír. Velaí a realidade para os que pidan empirismo para poder opinar.

"Despois de mudar un concurso eólico por sectarismo político agora plantexa unha modificación da lei do 2009 e recoñece por escrito que non ten impacto na economía de Galiza".

Ante esta situación a doutrina Feijóo non implica recoñecer o fracaso, non implica facerlle fronte ao PP de Madrid que destroza lexislativamente o sector en Galiza. A doutrina Feijóo versa na procura dun novo titular mediático sobre o eólico a base dunha modificación da lei do 2009 ao tempo que libera ás empresas adxudicatarias de facer fronte aos avais para desprazalos ao momento da obra. As propias memorias xustificativas que a acompañan ao expediente recoñecen que a modificación non terá ningún impacto na economía galega e que por iso o CES non elaborou ditame. En concreto o goberno recoñece nesta memoria: “que non se trata dunha materia directamente vinculada ó desenvolvemento económico e social de Galicia”. Como? O PP en estado puro. Despois de mudar un concurso eólico por sectarismo político agora plantexa unha modificación da lei do eólico do 2009 e recoñece por escrito que non ten impacto na economía de Galiza. Menos mal que na exposición de motivos afirma que é un sector estratéxico!
Se alguén tivese vagar e ansia para realizar unha arqueoloxía do non-saber eu propoño que sexa monográfico sobre o sector eólico en Galiza. De como se pode convencer a unha poboación da súa pobreza cando exporta un 30% de media anual de electricidade, cando ten un potencial enorme para as enerxías renovábeis, cando os gastos en transporte e distribución podería ser mínimo. Supoño que é posíbel porque tecer unha mentira mil veces repetida interesa a quen se beneficia dos recursos naturais de Galiza a cambio do pago dun escaso canon eólico.
Hai presidentes que regalan a súa terra e o edulcoran con lexislación. De ter memoria esta nación...

Autora: Carme Adán
Medio: Sermos Galiza

O novo recibo da luz

Antes de nada, termos que debemos coñecer:

PVPC = Prezo voluntario para o pequeno consumidor. Tarifa que regula dende o Ministerio de Industria para promover un “prezo razoable” da enerxía eléctrica para os pequenos consumidores. Este termo era chamado “tatifa de último recurso (TUR)” ata o de agora.

Comercializadora de referencia = Compañía eléctrica á que se lle permite vender o PVPC, anteriormente nomeadas como “Comercializadora de Último Recurso (CUR)”. Actualmente son:

• Endesa Energía XXI, S.L.U.
• Iberdrola Comercialización de Último Recurso, S.A.U.
• Gas Natural S.U.R SDG, S.A.
• E.ON Comercializadora de Último Recurso, S.L.
• EDP Comercializadora de Último Recurso, S.A.

É posible que se incorporen máis empresas antes de rematar o presente ano.

Tarifa de Último Recurso (TUR) = Prezo protexido para consumidores declarados vulnerables. Será un 25% máis barato ca o PVPC.

Contador intelixente ou Smart Meter = Novo equipo de medida da enerxía eléctrica, é de obrigada instalación, ben por pare dos usuarios, se é en propiedade, ou por parte das empresas distribuidoras se é alugado. Débese de cambiar antes do 2018.

Coa publicación do Real Decreto 216/2014 dáse o pistoletazo de saída ao novo sistema de determinación da tarifa eléctrica, e á integración dos contadores intelixentes “smart meters” no sistema eléctrico do estado Español.

Este novo sistema de facturación vai supor unha autentica revolución para os consumidores domésticos.

Por unha banda, deixamos de lado o concepto de “prezo único”, pasando a pagar cada hora a un prezo distinto. E por outro lado, camiñase cara a liberalización total do sistema, introducindo novas empresas de comercialización, e a implantación definitiva dos contadores intelixentes.

Por que se estimula a implantación do prezo por hora? Porque segundo o goberno, podemos chegar a aforrar un 13%, iso si, temos que acomodar os consumos enerxéticos ás horas en que a enerxía é máis barata, isto é, case sempre de madrugada.

A implantación deste real decreto pasa por diversas fases, imos ver cales son:

Primeiro período. De xaneiro a marzo de 2014

Actualmente, e tras a decisión do goberno de anular a poxa, está a facturarse a razón dun prezo intervido de 48,48€/MWh, que é provisional. A partir de abril facturarase en función do prezo medio do pool durante o primeiro trimestre que está a ser moi inferior. Prevese un peche de mercado ao redor de 34€/MWh, o que suporá unha devolución de ao redor dun 12% do facturado de xaneiro a marzo. A candidade final a devolver, será calculada pola Comisión Nacional dos Mercados e a Competencia (CNMC), antes do 15 de maio, polo que a devolución será efectiva coa factura do mes de xuño, ou xullo, segundo proceda.

Segundo período. De abril a xuño de 2014

Se a nosa empresa de referencia está adaptada ao sistema de tarificación por horas, caso pouco probable, empezaremos a pagar por horas, de non ser así, facturarase igual que no primeiro trimestre, tanto en prezo como en xeito, pero seguirá sendo de forma provisional ata que a empresa de referencia adapte os seus sistemas.

Se neste período se dese o caso de que o prezo provisional, resultase máis alto que o que a metodoloxía establecese, tamén se terá que facer unha regularización, tal e como se vai facer en xuño.

Terceiro período. De xuño de 2014 en adiante.

A partir de xuño as comercializadoras de referencia terán adaptados os seus sistemas informáticos á nova metodoloxía e o prezo dependerá do día concreto.

Na web de Red Eléctrica poderase coñecer o prezo final que se aplicará en cada hora do día seguinte.

Se non dispoñemos de contador intelixente, ou este non está integrado na rede, a discriminación do noso consumo por horas vaise facer en base a uns coeficientes que calcula e publica a propia Rede Eléctrica, polo que pouco vai importar que poñamos a lavadora de madrugada.

Como se calculan os coeficientes de discriminación horaria? Pois en base a unha disposición do ano 2007, onde se definen os consumidores tipo.

Táboa de coeficientes a aplicar para determinar a porcentaxe de enerxía a facturar en cada hora. Perfil A corresponde a un consumidro doméstico normal. Perfíl B, o mesmo consimidor doméstico, pero con discriminación horaria, e perfil D no caso de que teña tarifa de recarga de vehículo eléctrico.

Cuarto período. Tras integración efectiva de contadores

Unha vez finalizado o período de integración efectiva de contadores, o usuarios que dispoñan dun, poderán optar pola tarifa con discriminación horaria pero farano a cegas porque descoñecerán os datos do seu consumo en tempo real e terán que aceptar a repartición de consumo que lles proporcione a súa compañía distribuidora.

Este comentario, non é gratuíto, xa que para o común dos mortais, é practicamente imposible coñecer como están consumindo a súa enerxía, mirando directamente o contador.

Como “medida de seguridade” a CNMC creará unha ferramenta informática que permita contrastar os prezos que nos aplican nas facturas.

Asemade tamén publicaran os prezos que ofertan as comercializadoras de referencia como alternativa a prezo fixo (seguinte punto).

Alternativa

A alternativa do prezo fixo, que deberán ofrecer as comercializadoras de referencia, pode ser unha solución ante tanto barullo, pero serán previsiblemente máis caras e terán cláusulas de penalización se o contrato se resolve antes de que transcorra o período dun ano fixado no mesmo.

Pode ser que finalmente, este sexa un sistema que permita que os prezos da tarifa eléctrica sexan accesibles , pero non todo son luces neste sistema, existen moitas sombras.

Luces:

• Págase o prezo da electricidade, sen que interveñan actores secundarios alleos ao sistema, como pasaba no caso das poxas CESUR.
• Non existirá máis déficit de tarifa, posto que se paga o custe real de mercado.
• Cunha boa xestión enerxética, o usuario resultará beneficiado da aplicacións dos prezos por horas

Sombras:

• Non se coñece o prezo do día seguinte, ata as 20:00 horas do día anterior.
• O acceso do consumidor ás medidas do contador, directamente, non é posible.
• Para coñecer o prezo, perfil aplicado e demais termos, é preciso unha conexión a internet e certos coñecementos técnicos, o que impedirá a gran parte da poboación acceder aos datos.
• Dáse por sentado que o financiamento do mercado é transparente, e que funciona con competencia real. Nada máis lonxe do que sucede día a día no OMIE, onde os cinco grades grupos seguen a impoñer a súa lei.
• Dentro da tarifa inclúense tódolos temos de pexes que son dificilmente xustificables, caso da moratoria nuclear, ininterrumplibilidade, etc.
• A implantación deste sistema pode provocar desaxustes no mercado, entre produción e consumo real. Non é que exista xustificación técnica algunha, pero cada vez que se modifican os procedementos cruzados entre OMIE e REE, sempre pasa algo, e este algo, rematamos por pagalo os consumidores. Podedes observar que nas últimas datas, e especialmente hoxe (01/04/2014) o desvío entre demanda prevista e programación é moi relevante.
  
  
  
  
  
  
  

Nesta captura de pantalla, pódese observar a diferencia entre a enerxía prevista (verde) e a programada (vermella).

Existen outras alternativas para fuxir deste lio no que nos meten cada día, sempre se pode saír a mercado libre, buscando ofertas que nos favorezan.

Persoalmente, dado a súa natureza de economía social e empresa do pais, eu decántome por Nosa Enerxía.

Esta é unha cooperativa, de orixe galego, que botará a andar proximamente. Na miña opinión, merece a pena apostar por este tipo de empresa.

Ides recibir unha carta, xunto coa factura de abril, ou maio, como esta: