viernes, 19 de marzo de 2010

Enerxía eólica mariña, por imposición

Hoxe almorzamos cunha nova inquietante que viña en El Pais, o governo central prepara unha convocatoria para licitar 5.000 megavats eólicos mariños.

Ata aquí nada novo, o que si é preocupante, e que parte deses megavats, vaian caer na nosa costa.
Cedeira, Foz e Muros son tres concellos que, de seguir adiante o proxecto do ministerio de Sebastian, verán a súa liña de mar ocupada por máquinas eólicas.

Sen entrar a valorar se este tipo de enerxía, e positivo para o noso pais ou non, temos que ter en conta que no parlamento de Galicia houbo un rexeitamento unánime aos parques eólicos mariños. Por tanto, esta decisión do Ministerio de Industria asobaia o calqeura xeito de expresión democrática do pobo galego por medio dos seus órganos de representación.

O Goberno central é o competente para autorizar este tipo de instalacións, pero a súa tramitación choca co rexeitamento que os parques eólicos mariños xeran no PPdeG, PSdeG e Bloque. Fai apenas un ano, os tres partidos aprobaron unha resolución no Parlamento galego na que se opoñían a situar estas plataformas mariñas fronte ao litoral da comunidade.

Gas Natural e Norvento son dous dos grupos interesados en impulsar este tipo de instalacións de xeración enerxética. Eufer, a filial de Gas Natural e Unión Fenosa dedicada a enerxías renovables, reactivou as dúas compañías creadas para desenvolver este tipo de enerxía en Galicia e trasladou o seu domicilio á Coruña.

De pouco serviu a contundencia expresada no Parlamento por todos os grupos fai agora case un ano para rexeitar as instalación de parques eólicos mariños na costa galega. Polo menos, á luz dos plans do Ministerio de Industria e dos pasos que seguen os grandes grupos enerxéticos. O último deuno Eufer, a filial de Gas Natural e Unión Fenosa dedicada a enerxías renovables. As empresas creadas pola compañía para desenvolver este tipo de enerxía en Galicia, Punta de Lens Eólica Mariña e Punta das Olas Eólica Mariña, pasaron a estar englobadas integramente na órbita do grupo presidido por Salvador Gabarró, tras desvincular delas aos promotores que inicialmente levaron a cabo os estudos preliminares, a través da consultora madrileña Besel. De acordo con datos do Rexistro Mercantil, ambas filiales reactívanse e pasan agora a ter o seu domicilio na Coruña. Outro dos principais grupos enerxéticos galego, a lucense Norvento, tamén realizou prospeccións en catro áreas.

De acordo cun estudo da propia Eufer, o grupo "ratificou" o desenvolvemento de seis proxectos de parques eólicos mariños nas costas españolas ao abrigo do real decreto que regula este tipo de actividade, que data de 2007, e realizou os pertinentes estudos de caracterización "" (algo similar ás prospeccións no sector petrolífero) para situar os seus parques. Tamén realizou estudos técnicos sobre a estimación da produción e a potencia eólica a desenvolver en cada zona investigada e a dispoñibilidade da mellor tecnoloxía do mercado. O grupo, ademais, levou a cabo contactos con fabricantes de aeroxeradores co fin, segundo o mesmo informe, de desenvolver sinerxias nos proxectos.

A lucense Norvento tamén confirma que elaborou estudos por áreas na costa galega e ten presentado os seus proxectos ao ministerio, pero fontes do grupo aclaran "que este tipo de enerxía non é unha prioridade nestes momentos".

Dende Gas Natural limítanse a sinalar que a compañía "realizou proxectos de tecnoloxía eólica mariña en varios emprazamentos en España, pero a súa realización está suxeita ás concursos e regulacións que o futuro establezan os ministerios de Industria e de Medio Rural e Mariño".

Tres son as zonas máis avanzadas en canto a estudos realizados polas empresas na costa galega. Si nun principio o Ministerio de Industria trazou un mapa coas potencialidades de cada zona, o que levantou a polémica, os promotores deste tipo de enerxía deron os seus pasos e, seguindo os tempos marcados desde o Goberno, estableceron as áreas susceptibles de desenvolverse. Na costa lucense, entre cinco e sete millas ao norte de Foz, atópase un dos enclaves, mentres que os outros dous repártense entre a fronte marítimo comprendido entre Cedeira e Valdoviño, e saída de ría de Muros, na zona coñecida como Baixo dúas Meixidos. Así consta nos expedientes que tramita o departamento que dirixe Miguel Sebastián. Ningunha das empresas inmersas nos proxectos quere revelar as ubicacións exactas que estuda.

O procedemento administrativo para a tramitación de parques eólicos deu lugar á división do litoral español en 72 áreas eólicas mariñas. Unicamente nove zonas foron ratificadas por promotores, para as que hai unha trintena de solicitudes. Entre elas están as tres da costa galega. Sobre cada unha destas áreas o ministerio emitirá un documento de caracterización, que recompila unha serie de informes emitidos polas institucións afectadas pola instalación do parque eólico, os cales publicaranse conxuntamente xunto coa convocatoria do concurso.

As empresas miran a Madrid antes que a Santiago. É así como desde o Ministerio de Industria ultímase o novo Plan Enerxético 2011-2020, cuxo borrador xa foi enviado a Bruxelas. Segundo fontes do departamento que dirixe Miguel Sebastián, o plan estará aprobado na segunda metade do ano e prevé incorporar entre 4.000 e 5.000 megavatios de enerxía eólica mariña, practicamente o dobre da potencia que vai adxudicar a Xunta na nova convocatoria para parques eólicos terrestres, tras haber anulado a do bipartito.
Fonte: El Pais